நான் தவழ்ந்த முனையூர்

கற்பனை கொண்டு வர்ணிக்கிறேன்
கனவுகள் பல சுமக்கிறேன்
உன் அழகை வரியில் புதுப்பிக்கிறேன்
இருந்தும் எல்லைகள் கடல்தாண்டி
பேகிறது என் ஊரின் புகழ்

எங்கும் மலர்ந்திட்ட மலர்களாய்
வண்ணம் காட்டும் வண்ணத்துப்பூச்சியாய்
எழில் கொஞ்சும் உன் அழகில் தத்தித்தடுமாறுகிறேன் நான்

அழகுக்கு எல்லையில்லை
அறிவுக்கு பஞ்சமில்லை
படிப்புக்கு தொடுவானம் எல்லையாய்
புகழ் பூத்து உதிராக்கனியாய்
படர்ந்து கிடக்கிறது ஊரின் புகழ்

ஊர் உறங்கி பலநாள்
வீதிகள் விழித்தபடி
இளைஞர்கள் கூட்டம்
கண் முன்னே கவலைகள் தீர்ந்திடும்
தெருக்களின் குழந்தைகள் மகிழ்ச்சியில்..

ஊருக்கு காவலாய்
இடையூரு வந்துவிடாமல்
நான்கு திசை எல்லையிலும்
ஆலயங்கள் நிறைந்திருக்க
கஸ்டத்தில் மனம் உறுகி வணங்கிடவே
வந்த இடம் தெரியாமல்
சுமை குறைந்து சுகங்கள் நிறைந்திருக்கும் எனது ஊரில்

சின்னச்சின்ன சண்டைகளும் ஏராளம்
சின்னச்சின்ன பிரிவுகளும் ஏராளம்
எங்களுக்குள்ளே நிறைந்திருக்க
புத்திமதி சொல்லி புகழ்ந்து பாராட்டும்
பெரியவர்கள் ஏராளமாய்.

திறமைகளை பல வளர்த்து
திறன்பட உழைத்து
இளைஞர்கள் கையில்_என்றும்
ஊரின் புகழ் பல மைதான திடல்களில்
பெருமையை விதைத்திட்டு களம்
கண்ட முனையூர் நீ..

நான்கு திசை கோவில்களில்
நான்கு வித சடங்குகளால்
ஊரோங்கும் உறக்கமில்லை
உள்ளமெங்கும் உருகியபடி
உன் மக்கள் புகழ் சேர்த்திட...

வரிகளால் வர்ணிக்க
வார்த்தைகளும் நீண்டுகொண்டு
என் ஊர்தரும் அழகில்
சிதறிக்கொண்டே இருக்கிறது மனம்..
- குவேந்திரன் -